BAZEN
Gölge olurum bazen
Görünmez olurum
Gece gündüz demeden
Uçurum olurum bazen
Kalbim düşer, kırılır bin parçaya
Sus olurum bazen
Sağır olurum kendime
Ne sözüm geçer ne de hükmüm
Cümlelerim devrik
Kelimeler iki büküm
Anlaşılmaz olurum kendime
En çok da yük olurum kalbime
Yok olurum bazen
Bilinmez olurum, sır olurum
Esamem okunmaz, bilirim
Sus olurum bazen
Sağır olurum kendime
Konuşmayı yeni söktüm
Yazmaya daha çok var
Cümlelerim çok acemi
Amma, bilirim cümle alemi
Cahil olurum körkütük
Dikerim gözlerimi yıldızlara
Kör olurum
Ne konuşmayı bilirim ne yazmayı
Yeni doğmuş çocuk gibiyim
Düşe kalka büyüyorum
Masumiyet çağımdayım henüz
Ve söz biter bazen
Gitmek gerekir o vakit
Taşkın LAYIK
YOLCU
Modern zamanların yalınayak yolcularıyız her birimiz
Birbirinden habersiz
Çağlar öncesinden kopup gelen
Yitik topraklardan arda kalan
Son yolcularız biz
Modern zamanların sessiz çocuklarıyız hepimiz
Kimimiz kekeme, kimimiz dilsiz
Nice devirlerin ketum şahitleri
Yılmaz bekçileriyiz
Kadim zamanlardan yadigar
Son yolcularız biz
Her şeyden, her zamandan önceyiz biz
Aç ile toktan
Ver ile yoktan
Yay ile oktan
Cümle mahlukattan
Adımız sanımız silinmiş çoktan
Yitik zamanlardan arda kalan
Son yolcularız biz
Yol uçsuz bucaksız
Biz gideriz, menzil gider
Birbirimizden habersiz
Her devrin sahibi zaman
Ser verir, sır vermez
Kaç bin yıldır aynı yoldayız
Gölge gibi peşimizde
Kadim zamanların azizleri
Modern zamanların keşişleri
Yol uzar yolculuk bitmez
Son durak neresi
Bilmiyoruz hiçbirimiz.
Taşkın LAYIK
